My Mentoor by Rishan Singh

Die dag jy het ons gelaat, ek sal nooit vergeet nie.
Jy het jou tyd na almal anders gegee, maar jouself nie,

as slegs Hy het nie jou roos dië dag gekies nie,
ek vra myself, onderhou vra,
in hoop dat jy sal terugkom.

Ek bly wakkerword in die nag wonderende
of jy sal my ‘n teken gestuur dat jy okay is,

maar vir sommige vreemd rede, ek is ontgogel.

Ek onthou jou glimlag, en die liefende trane in
daardie ooit suiwerende oë, en
die trane net val, een agterna ‘n ander.
Jou hart, glimlag, lief was net so suiwer en drifting. Jy
het net ‘n legaat in my henneringe geëts. Jy renigtigheid was jou goedhartig,
nooit nie ‘n wegstekende werkplan nie;
altyde die een om anders inspirasie op te steek.

Nooit in ‘n miljoen jare het ek gedink dat jou begeet
sal jy verbleek of uitweer jy van hierdie wêreld nie.

Jy is nou ‘n prent, ‘n gedagtenis, nog die mentoor:
die verf op my hart, nooit vergeet nie, en nooit nie om sal te vergeet nie…
Totsiens, —- —–, my broer.

This poem is about the poet. This poem is about the poets recollection and memory of someone. The poet speaks fondly about the characteristics of the person. The poet suggests that parting, like the death of someone who one cherishes a lot, can be a memorable experience. The poet highlights that it’s possible to live whatever he or she is inflicted by. There is a variable tone in the poem presented.

Rishan Singh is ‘n prys-wenende gedigte, ‘n biologië en ‘n kwalifiseerde Engels Taal Instrukteur. Hy het kwalifikasies van die Universiteit van KwaZulu-Natal en Cambridge University in die UK gehou. Sy poësie het in baie journals en boeke gepubliseer.